هشتمین سالگرد شهادت تخریبچی شهید علی زاده اکبر گرامی باد

شهید علی زاده اکبر در خردادماه سال یکهزار رو سیصد و پنجاه و پنج خورشیدی در روستای اکبرآباد از توابع شهرستان کاشمر در استان خراسان رضوی پا به عرصه هستی نهاد. دوران کودکی و نوجوانی او در میان مزارع و طبیعت روستای اکبرآباد سپری شد و پس از آن همراه با بقیه اعضای خانواده به برای گذراندن زندگی و ادامه تحصیل به کاشمر آمدند. او از همان سال در دبیرستان امام خمینی کاشمر شروع به تحصیل کرد و تا اخذ مدرک دیپلم پیشرفت ، در کنار تحصیل هم کارهای فرهنگی بسیج را انجام میداد و عضو فعال بسیج بود. وضعیت متوسط زندگی باعث شد تا ایشان از همان موقع در نانوایی محله زندگی اش شروع به کار کند و بعد ها در بنیاد شهید شروع به فعالیت کند.در همان دوران ازدواج هم کرد که حاصل این ازدواج دو فرزند به نام های مهدی و فاطمه است. همزمان با آن به ورزش تکواندو علاقه مند شد و مدال ها و افتخارات زیادی را کسب نمود. او در خانواده ای مذهبی رشد پیدا کرده بود و با سپاه و بسیج هم کاملا آشنا بود و علاقه مند حضور در سپاه بود ، او در آزمون استخدامی تیپ امام رضا نیشابور قبول و در همانجا شروع به کار شد. در رسته تخریب شاهد موفقیت های زیادی بود و نظر فرماندهان نظامی را به خود جلب نمود. سرانجام پس از دوبار اعزام به سوریه جهت دفاع از حرم حضرت زینب در روز بیست و هشتم مرداد سال یکهزار و سیصدونود و دو خورشیدی در درگیری با گروهک لواء الداوود در جنوب حلب به درجه رفیع شهادت نایل آمد. پیکر مطهر پس از چهارروز در مزار شهدای امام زاده سیدحمزه کاشمر تشییع و به خاک سپره شد.

بسم رب الشهداء و الصدیقین

سپاس خداوندی را که به ما توفیق خدمت در نظام جمهوری اسلامی و نگهبانی از آرمان‌های بلند شیعه واهداف والای حضرت امام خمینی رحمت ا… علیه را عنایت فرمود.

از وجود متعالش بسیار متشکریم که نعمت پاسداری از اسلام و سربازی امام خامنه‌ای را به ما عنایت فرمود و فرصت شرکت در جهاد فی سبیل ا… را نصیب ما کرد و شهادت در راه خودش را روزی ما نمود و نعمتش را کامل گردانید.

با عرض سلام خدمت تمامی عزیزان و دوستان به ویژه پدر و مادر مهربان و دلسوزم، همسرعزیز و فداکارم، فرزندان خوبم که همچون جان آن‌ها را دوست می‌دارم، برادران و خواهرانم.

گرچه این چند خط را بسیار با عجله و بدون زحمت نوشتم خواستم دین خود را نسبت به آیندگان ادا نمایم.

۱- از تمامی کسانی که به نحوی با من آشنا بوده‌اند به سبب کوتاهی‌های انجام شده عذرخواهی می‌نمایم و امیدوارم بزرگوارانه این حقیر را مورد عفو و بخشش قرار دهند، به ویژه از خانواده محترم و البته از پدر و مادرعزیزم که حتی در برابر بزرگواریشان خجالت می‌کشم از آن‌ها پوزش بطلبم.

۲- از خدا می‌خواهم شهادت در راهش را طوری به من عنایت کند که بیشترین فایده را برای اسلام داشته باشم و کمترین زیان را.

۳- از فرماندهان و مسئولین محترم، پدرو مادر عزیزم و برادر بزرگوارم محمد آقا می‌خواهم که به خاطر شهادت من جبهه اسلام را خالی نگذارند و توفیق جهاد را از برادرم سلب ننمایند.

۴- کلیه برنامه‌های مربوط به مراسم تدفین را به پدرعزیزم واگذار می‌نمایم هرچه ایشان صلاح بداند ولی خودم همیشه میل به مراسم و خرج‌های بیهوده نداشته‌ام، به جای آن دوست دارم در امور عام المنفعه سرمایه گذاری گردد.

البته خیلی دوست دارم برایم نماز خوانده شود و روزه گرفته شود.

۵- به فرزندان عزیزم سفارش می‌کنم همیشه به یاد داشته باشید که سرپرست و ولی همه ما خداوند تبارک و تعالی است اگر پدرتان زنده نباشد مطمئن باشید خداوند نسبت به من بسیار بیشتر شما را دوست دارد و به شما مهربان‌تر است، در طول زندگی هرجا مشکلی داشتید فقط از او بخواهید و مطمئن باشید بهترین جواب را به شما خواهد داد.

همه باید به یاد داشته باشیم که خط سرخ شهادت خطی است که بهترین بندگان خدا از آن عبور کرده‌اند ان شاءالله.

خداوند این حقیر را هم دنباله رو و راه آنان بپذیرد و این توفیق را از ما سلب ننماید. پس با عرض پوزش می‌گویم همه ما باید به این توفیق الهی خوشحال باشیم.

پدرم از شما مظلوم‌تر امام حسین علیه السلام بود

مادر شما همچون زینب سلام الله باش

همسرم چون همسر وهب و سایر همسران شهدا صبوری کن و خوشحالی

فرزندانم بیاد بیاورید مصائب اهل بیت امام حسین علیه السلام را

خواهرانم و برادرانم چون خواهران و برادران شهدا ان شاءالله ادامه دهنده این راه باشید.