نارنجک دستی
نارنجک دستی
شهید عبدالکریم پورمقامی به کمک یکی از برادران سپاه در امور مواد منفجره و تخریب، مهارت و تخصص بالایی پیدا کرد. در طول آموزش به خلاقیت‌های فراوانی دست پیدا کرد تا جایی که مربی‌اش می‌گفت:
او الان استاد من است و من باید از او خیلی چیزها را فرا‌بگیرم!
یکی از خلاقیت‌های او نارنجک دستی بود که خودش آن‌را ساخته بود. اولین باری که آن‌را امتحان کرد، گفت:
خودم هم انتظار چنین تخریبی را از این نارنجک نداشتم!
همچنین خرج‌های گود مخروطی شکلی که ساخته بود، از خرج‌های گود دیگر قوی‌تر و قدرت تخریبش خیلی زیادتر بود.
در خنثی‌کردن انواع مختلف مین‌ها و بمب‌ها و ساخت انواع بمب‌ها، مهارت و تخصص زیادی پیدا کرده‌بود. هیچ‌گاه دوست نداشت دانستنی‌های خود را نزد خویش نگه دارد. از این جهت که نمی‌توانست و نمی‌شد بسیاری از رموز و مسائل مواد منفجره و تخریب را برای همه‌ی برادران بگوید بسیار زجر می‌کشید. کریم آن‌چنان به شاگردانش درس می‌داد که همه بی‌کم و کاست یاد بگیرند و در صحنه‌ی نبرد حق و باطل، دشمنان خدا را محو و نابود سازند.
پرداختن به کارهایی مانند مربی‌گری در کار مواد منفجره، تخریب و دیگر فعالیت‌های رزمی او را از یاد خدا و اقامه‌ی نماز اول وقت غافل نمی‌کرد. در خونین‌شهر بعد از یک ماه جنگیدن به‌سختی زخمی شد و برای مداوا به دزفول آمد. و بلافاصله بعد از اندکی بهبودی در حالی‌که هنوز زخم‌های پا، دست و کتفش التیام نیافته‌بود، به میدان جنگ شتافت.
کریم معتقد بود سلاح را باید از دست دشمن گرفت و علیه خودش به‌کار برد. روی این اصل هیچ‌گاه راضی نمی‌شد مین و یا هر سلاحی را که دشمن علیه ما کار گذاشته از بین ببرد.
راوی: حمیدرضا آمون
برگرفته از کتاب ” انتهای معبر ” به کوشش افتخار فرج و سیده نجات حسینی صفحه 103
توسط