لابه لای مین ها

برای شناسایی رفته بود. در تپه الله اکبر باید میدان های مین شناسایی و پاکسازی می شد. حدود نیم ساعت با موتور در دامنه ارتفاعات دور زده بود. خبری از میدان مین نبود. یکباره موتورش خاموش شد. نگه داشت. هنوز پیاده نشده بود که کنار لاستیک موتور ردی از مین پیدا کرد. باورش نمی شد. با سرنیزه اش زمین را کند. خودش بود؛ مین پدالی. نفس در سینه اش حبس شد. برگش و دورو برش را دید. از تعجب خشکش زد. رد موتور لابه لای مین ها به او لبخند می زد. همانجا سجده شکر به جای آورد.

شهید علی عاصمی، فرمانده تخریب قرارگاه خاتم الانبیاء(ص).