روایت عباس سرخیلی از شهید علی اکبر علی پور (2)
مشرحات
در امر آموزش نیروها اکبر بسیار پیگیر تهیه‌ی امکانات و لوازم مورد نیاز بود. همیشه در جلسات تنها درخواستش برای نیروهای تخریب اعتراض به کمبود امکانات بود. همه چیز را در نظر می‌گرفت؛ از لباس، محل استراحت، غذا تا ادوات و ابزار و حتی سرویس‌های بهداشتی.
محل آموزش تخریب باید یک منطقه باز و وسیع باشد. خط پدافندی ما پاسگاه زید بود، برای این‌که نیروهای تحت آموزش زیر آتش دشمن نباشند، محل آموزش را به 5 کیلومتری آبادان انتقال دادیم. در این منطقه که به مشرحات مشهور و نزدیک پادگان شهید غیور اصلی است، تپه‌هایی وجود داشت که برای آموزش انفجارات این منطقه مناسب بود.
گاهی که اکبر نیروها را برای آموزش می‌برد، عده‌ای را آن‌جا دیده‌بود که سنگ‌های مرغوب‌تر را جدا می‌کنند و این کار سختی هم بود. به درخواست آن‌ها و برای آن‌که هم کمکی به این بندگان خدا شده‌باشد و هم نیروها آموزش لازم را ببینند، در محل‌هایی که سنگ‌های مرغوب‌تری داشت، مواد را کار می‌گذاشت.
راوی: عباس سرخیلی
برگرفته از کتاب ” انتهای معبر ” به کوشش افتخار فرج و سیده نجات حسینی صفحه 156
توسط