خاطرات شهید عبدالعلی ناظم پور (19)

آقای رستگار معلم هنرستانش، او را توی خیابان دید که ساکش را روی دوشش انداخته و عازم جبهه است پرسید:

-فرصت باشه علی آقا اَ کوجا می خِیْ بری* ؟

خندید و گفت:

-ما را حلال کن آق معلم! دَریم می ریم دانشگا

-دانشگا! دیپلم نگرفته؟

-میدونی آقا می ریم دانشگاهی که امام گفته منظورم جبهه س ایچَن سالو خیلی اذیتتون کِردیم ببخشمون آغِی رستگار.

و خم شد دست آقای رستگار را بوسید. اوهم هیکل استخوانی و لاغر علی را بغل کرد، پیشانی اش را بوسید و گفت:

– به خدا سپردمت مواظب خودت باش پسرم.

پاورقی

* اَ کوجا می خِیْ بری: به کجا می خواهی بروی؟