تعهد ارتشی شهید حسن طهماسبی

با توجه به این‌که فرمانده بود، اصلا نیازی نبود که دست به کار شود و حتی به سیم‌خاردار و مین دست بزند و باید نظارت می‌کرد. اما ایشان مثل یک سرباز همکاری می‌کرد.

مین‌های ضد تانک را پای کار می‌آورد و هر جا نیرو کم بود یا نیرویی خسته بود، خودش جایش را پر می‌کرد. معتقد بود هر چه نیرو کمتر وارد شود، تلفات کمتر خواهد بود.

همیشه آخرین نفری بود که میدان مین را ترک می‌کرد و وقتی می‌دید همه سالم به پشت خاکریز رسیده‌اند، خدا را شکر می‌کرد.

راوی: شاپور شیردل

برگرفته از کتاب ” انتهای معبر ” به کوشش افتخار فرج و سیده نجات حسینی صفحه 129