باید کشید تا چشید

غلام رضا، همسر رزمنده، مهربان و عزیز و دوست داشتنی من!

روز تولد، تذکری است برای انسان، تذکری تکان دهنده باشد که هر زمان همانند این روز برایمان بیدار باشی باشد! بیست و یک سال، به بیانی دیگر، 7555 روزو به زبانی دیگر 181320 ساعت و یا 10879200 دقیقه و از همه بالاتر و چشم گیرتر 652/752/000 ثانیه گذشت و گذشت. اما جای شکرش باقی است که لااقل حدود دو سال خالصانه و صادقانه در راه او، او که تو را آفرید و او که پناه بی پناهان و یاور تنها ماندگان است، قدم نهادی. غلام رضای من، صادق و خالص عزیز من، بدان این یگانه همسرت، آنکه به خاطر رضای خدا، رضا را انتخاب کرد، هم می خواهد که تو به آن راه خدا روی. پیروزی را تک تیر ها و رگبارهای شما، خون دوستان شما، خاک گلگون سرزمینتان، بشارت می دهد و شما پیروزید، چه بکشید و چه کشته شوید.

می دانم حتی اگر در این راه به آرزویت، که شهادت است، نرسی، تو خالص شدی. و تو در گروه صالحین قرار گرفتی و این دیگر با خداست، خدایی که همیشه از او می خواهم تو آن گونه شوی که او می خواهد.

منبع: اسلاملو، ن، 1393، فرشته ها هم عاشق می شوند، انتشارات تلاوت آرامش