اولین اشتباه، آخرین اشتباه
ابزار کار
ابتدای جنگ، یک نوجوان شانزده ساله بودم که به جبهه آمدم و تخریب را انتخاب کردم اما اطلاعاتی در مورد آن نداشتم. 70 نفر بودیم که آمده بودیم برای آموزش. مربی همان جلسه اول، بعد از سلام گفت:
تخریب یعنی اولین اشتباه مساوی است با آخرین اشتباه. از مأموریت‌های یک تخریبچی گفت و مسئولیتی که در عملیات به دوش دارد. تا چشم باز کردیم عده‌ای از نیروها رفته بودند و تنها 25 نفر باقی مانده بودیم.
قبل از عملیات والفجر8 بود که با شهید آقا مصطفی بهادری برای تهیه‌ی ابزار به تهران رفتیم. می‌گفت: هر چه ابزار بهتر و کامل‌تری داشته باشیم، تلفات کمتری خواهیم داشت. ابزار دقت را بالا می‌برد.
مجتبی چیت‌ساز از بچه‌های تخریبچی تهران بود که پدرش بازاری بود و از طریق پدر ایشان سعی کردیم ابزار کار را تهیه کنیم.
به عنوان یک تخریبچی، شهید مصطفی بهادری صبر و حوصله بسیاری داشت. خاطرم هست زمانی که ایشان مربی ما بودند از مهدی کریمی خواست از آموزش‌ها و مانورهایی که انجام می‌شود، عکس و فیلم تهیه کند. بعدها متوجه شدیم از این فیلم‌ها به عنوان یک وسیله‌ی کمک آموزشی استفاده می‌کند. فکر بسیار خلاقی داشت.
راوی: محمد صباغیان
برگرفته از کتاب ” انتهای معبر ” به کوشش افتخار فرج و سیده نجات حسینی
توسط